Daniel verhuisde toen hij acht jaar oud was uit Nederland naar Spanje met zijn ouders en zijn twee zusjes en broertje, om een nieuw avontuur te beginnen. Hoewel hij de taal snel onder de knie kreeg, vond hij het als Third Culture Kid niet makkelijk om zich aan zijn nieuwe omgeving aan te passen. Hij werd gepest op school en werd daardoor in contact gebracht met lijden en afwijzing, wat hem dichter bij zijn roeping als psycholoog bracht.

Omdat hij Amerikaanse familie heeft, maakt Engels deel uit van zijn familiebetrekkingen. Hij benutte elke gelegenheid om de taal te oefenen, zoals een uitwisselingsreis naar Chicago toen hij 17 jaar oud was. Voordat hij aan zijn opleiding begon, wilde Daniel de wereld verkennen. Hij nam deel aan verschillende zendingsscholen van de Evangelische Kerk in India en Oeganda. Deze reizen boden hem een unieke gelegenheid om dichter bij andere culturen te komen en te leren samenleven, verschillen te overbruggen en manieren te vinden om te communiceren. Hij nam een belangrijk besluit: het proberen om te leven zoals de mensen leven in het land van bestemming. Zo wende hij in India aan een pittig ontbijt en reisde meer dan 2000 km met de trein. India was een land waarvan hij de gastvrijheid en het vermogen om verschillende culturen te verwelkomen bewonderde.

Na zijn terugkeer deed hij een Bachelors degree in psychologie via de Complutense Universiteit in Madrid. Hij liep stage bij de Stichting ANAR, die kinderen en tieners helpt; daar leerde hij om in een veelzijdig team te werken en verstevigde hij zijn therapeutische vaardigheden. Hij kreeg een Erasmus-beurs om het derde jaar aan de Universiteit in Warwick te studeren, waar hij omringd was door studenten van over de hele wereld. Tijdens zijn verblijf in het Engeland legde hij contacten die hem ertoe aanzetten na zijn studie terug te keren naar de West Midlands (Coventry) waar hij ongeveer een jaar woonde en werkte. Dit was zijn eerste buitenlandse ervaring als expat, met de bijbehorende uitdagingen van aanpassing aan nieuwe gewoonten en tijdschema’s, het weg zijn van familie en het opbouwen van nieuwe vriendschappen.

Hij hervatte zijn opleiding door een postgraduate in integratieve psychotherapie, “Experto en Psicoterapia Integradora (Nivel Básico)”, te studeren aan de Universiteit van Alcalá, waardoor hij verschillende theorieën en therapeutische scholen kon onderzoeken. Het zou de Systeemtherapie zijn wat hem het meest interesseerde. Het bood een andere kijk op relaties, in het bijzonder de ontdekking dat een relatieprobleem in stand kan worden gehouden dankzij moeilijk op te geven evenwichten. Daarom was zijn volgende stap het behalen van een Master in Gezins- en Relatietherapie, via de Complutense Universiteit in Madrid. Voor Daniel, als therapeut, is het essentieel dat iedereen zich gehoord voelt en zich bewust is dat er niet alleen één waarheid is, maar meerdere versies. Systeemtherapie helpt om te begrijpen dat wat «normaal» lijkt te zijn afhankelijk is van onze ervaringen en sleutelfiguren. Bij problemen is het belangrijk om over ieders behoeften te praten waarbij het over en weer verwijten wordt vermeden.

Tenslotte behaalde hij de Master in “Psicología General Sanitaria” aan het Centro Universitario Cardenal Cisneros, verbonden aan de Universiteit van Alcalá. Hij liep meer dan 9 maanden stage in het centrum voor NB-psychologie. In die tijd leerde hij de onderliggende oorzaken beter kennen van angst als fysiek/ mentaal verschijnsel, van activering van lichaams- en mentale alarmen en van depressie met zijn negatieve overtuigingen en schema’s.

Daniel gelooft dat psychologie gezonde relaties en genezing bevordert; in humor als een middel dat versterkt en weerstand geeft. Hij zet zich in om zijn patiënten te helpen ontdekken hoe ze vollediger kunnen leven en gelooft dat we niet bepaald worden door een script, maar dat onze verhalen kunnen worden herschreven en herontdekt.

Getrouwd met een Braziliaanse vrouw, kent hij uit zijn eigen ervaring de uitdagingen van een bicultureel huwelijk.